‘De Vader Zelf heeft jullie lief’

Vandaag een kort stukje. Niet heel diepgaand, maar het bracht een glimlach op m’n gezicht. Ik hoop dat als je het leest, je ook een glimlach van herkenning krijgt: Ja, zo is onze God…

^{Foto door pressthebutton op Pexels.com}

Eén-tot-drie-zinnetjes-gebeden

Het leven is vol en druk. Ik zou zomaar langs mijn Heer heen leven. Maar ik vind het heerlijk om ook in een jachtig leven even de momenten met Hem te zoeken. Gewoon, in de kleine dingen. Als ik iemand bij de bushalte zie staan, die er op één of andere manier kwetsbaar uitziet. ‘Heer, zegen en bescherm hem. Laat hem Uw vrede voelen.’ Of wanneer ik naar de prachtige zonsopkomst kijk, die uniek is voor de vriesluchten in deze tijd van het jaar. ‘Prachtig, Heer. Wat hebt U dat mooi bedacht!’

Ik voel niet altijd dat Hij me hoort. Negen van de tien keer zie ik ook niet wat Hij met mijn één-tot-drie-zinnetjes-gebeden doet. Maar vanmorgen wel.

Toeval!?

Bert was vannacht niet thuis, dus vanmorgen was het aan mij om alles en iedereen op tijd op de juiste plek te krijgen. Hout halen in de kapschuur _{^{(kkkoud, zo met m’n warme-net-wakker-wangen een vijftig meter door de buitenlucht)}}, vuurtje aanmaken, Judah in de kleren krijgen, ontbijten, douchen _{^{(in het zalencentrum in de schuur, omdat onze douche afgebroken is en de nieuwe nog komt)}}, Joëlle ziekmelden bij een school waarvan de lijn dood is, doktersafspraak maken voor één van de kids, checken of Judah klaar is voor school… en dan naar de auto.

Ik was blij dat het gelukt was en dat we op tijd klaarstonden om te gaan. Maar… wáár was de autosleutel? Sleutelhaakje, keuken, jaszakken én voering gecheckt… leeg! Wat nu? Fietsen? Dan zou Judah te laat komen. En mijn energievoorraad zou op zijn voor de dag goed en wel begonnen was. ‘Heer, U weet waar hij ligt’, ademde ik omhoog. Of opzij. Of naar binnen. Geen idee eigenlijk, als ik er zo bij nadenk… maar dat Hij dichtbij is, is een feit. ‘Kunt U helpen?’, maakte ik mijn zin af.

Ik zocht nog een keer in de keukenla, terwijl mijn linkerhand de onderrand van mijn jas vasthield. ‘Hé, is dat…?’ Ik voelde nog eens goed, en jawel: de sleutel bleek via een gat in mijn jaszak (toch) in de voering gegaan te zijn, en was doorgeschoven naar de achterkant van mijn jas. Sja. Toeval dat ik ‘m nu voelde? Ik wijt het aan mijn Heer en Vader, die er ook vanmorgen weer bij was.

Judah kwam op tijd op school.
En ik begon dankbaar aan mijn dag!

‘… bid, en je zult ontvangen, opdat je blijdschap volkomen zal worden.’ – Johannes 16:24

‘Op die dag zullen jullie in Mijn Naam bidden, en Ik zeg niet dat Ik de Vader voor jullie vragen zal, want de Vader Zelf heeft jullie lief, omdat jullie Mij hebben liefgehad en hebben geloofd dat Ik van God ben uitgegaan.’ – Johannes 16:26-27