‘Jezus Christus blijft dezelfde, gisteren, vandaag en tot in eeuwigheid!’ (Hebr. 13:8)
Onderstaand (vertaald) verslag komt van de Facebookpagina van Bill Willson. Hij werd als jongetje door zijn moeder achtergelaten in de straten van New York, leerde Jezus kennen en heeft nu een bediening voor kinderen over de hele wereld, in de meest schrijnende situaties. Voor meer informatie, zie http://www.pastorbillwillson.com. Ook in Gaza is hij actief met een team mensen (Han (Gazaans) en Andrew (Joods)) die het Evangelie delen aan kinderen en hun ouders. Wekelijks komen er honderden kinderen naar de zondagsschool om voedsel te ontvangen en het Evangelie te horen. Afgelopen Pasen gebeurde er een groot wonder.
(#WONDER 3) EN 686 MENSEN WERDEN OPNIEUW GEBOREN
Ik zat er echt op te wachten om je wonder 3 te vertellen. Ik probeerde naar Han te luisteren en Andrew opnieuw te bellen om gedetailleerde informatie te krijgen over wat er op Paaszondag was gebeurd. Ik had de telefoon in mijn linkerhand en maakte met mijn rechterhand aantekeningen.
Han had die dag een kruis opgehaald van het graf van een van de moeders die als vrijwilliger meewerkt, voor zijn praktijkles om een geïllustreerde preek te houden over de dood en opstanding van Christus. Hij tilde het kruis op en liep naar de voorkant van de zondagsschoolmenigte. Hij probeerde hun aandacht te trekken, om hen te helpen begrijpen wat Jezus voor hen doormaakte op de weg naar Golgotha.
“Help me!“
Uit het niets begon een vrouw van middelbare leeftijd, die een kind vasthield, zo snel als ze kon op Han af te rennen. Ze schreeuwde in het Arabisch: “Help me! Help me alstublieft! Ze zeiden dat je me kunt helpen!” Niemand wist wat hij ervan moest denken. Was dit weer een Hamas-aanval? Niemand wist het. De hele menigte van duizend mensen keek nu naar haar, terwijl ze naar voren rende.
Han had een tafel gedekt en hij hield het kruis vast voor de objectles. Ze legde de jongen voor hem op tafel, terwijl iedereen toekeek. Han legde zijn hand op haar schouder en probeerde haar te kalmeren. Hij vroeg haar hoe hij kon helpen. Ze zei: “Mijn zoon is dood. Iemand zei dat je hem kunt helpen…” Plotseling viel er een stilte over de menigte.
Het was Paaszondag. Er was daar geen dokter, geen medicijn en geen ziekenhuis. De moeder probeerde Han uit te leggen dat haar achtjarige zoon letterlijk ‘had starved to death’, verhongerd was. Ze probeerde eten voor hem te halen, maar kon niets krijgen om hem te redden. Ze had zojuist haar zoon vlak voor haar ogen zien sterven.
Ik weet niet of je ooit een stervend kind in je armen hebt gehouden. Ik heb dat meegemaakt. Voor degenen onder jullie die dat ook hebben gedaan: je weet dat je het nooit zult vergeten. Han vroeg: “Hoe lang is je zoon al dood?” Ze zei: “Minstens 15 minuten.”
Wat doe je dan?
Ik weet niet hoeveel van jullie zich in een dergelijke situatie bevinden. Midden in een oorlog met alle ogen op je gericht, terwijl je op het punt staat te prediken over de opstanding. Dus ik vraag jullie allemaal: wat zou jij doen?
Ik ben zo trots op Han en dat heb ik hem deze week al zo vaak verteld! Hij keek naar de menigte kinderen en ouders. Ze stonden allemaal alleen maar te kijken. Met de hardste stem die hij kon produceren zonder geluidssysteem, schreeuwde hij zo hard als hij kon: “Dit is Pasen. We weten dat Jezus voor ons stierf. Het is door Zijn striemen dat wij genezen zijn. Wij geloven in wonderen. Dus nu wil ik jullie allemaal….” Toen verhief hij zijn stem en zei: “Ik wil dat jullie allemaal je handen uitstrekken naar deze dode jongen. We gaan bidden. Ik wil dat jullie allemaal met mij bidden en geloven dat Jezus een wonder kan doen.” Alle kinderen en ouders strekten hun handen uit.
“Net zoals God Zijn Zoon uit de dood opwekte…“
Han legde zijn rechterhand op de borst van dat kleine dode jongetje. Hij zei: “Jezus, U bent aan het kruis gekruisigd en Uw Vader God heeft U uit de dood opgewekt. Ik vraag U nu, in Uw Naam, in Jezus’ Naam, raak deze kleine jongen aan.” Deze jongen was al meer dan 15 minuten dood. Het publiek was zo stil…. En ze hadden allemaal hun handen uitgestrekt.
En plotseling gingen de ogen van deze kleine jongen open. Han keek hem aan, maar hij wilde niets voorbarigs zeggen. Maar toen hoestte de jongen. Han legde zijn linkerhand op de rug van de jongen en zette hem rechtop. Toen stond de jongen overeind! Han schreeuwde naar de menigte: “Nu zie je dat deze kleine jongen leeft. Daarom zijn wij hier vandaag. Net zoals God Zijn Zoon uit de dood opwekte, wekte Jezus nu deze kleine jongen op uit de dood. Dit is wat Jezus voor ons allemaal kan doen, als we maar ons leven aan Hem geven!”
Van dood levend geworden
Helemaal vanzelf begon het publiek te klappen en te schreeuwen! Sommige IDF-soldaten kwamen uit hun schuilplaatsen, omdat ze niet wisten wat er aan de hand was. Han voelde de zalving en wist dat dit het juiste moment was. Dus zei hij: “Als iemand hier zijn leven aan Jezus wil geven, steek dan je hand op als ik tot drie tel. Ik zal je leiden in een gebed dat Jezus je vergeeft en je zult een christen worden.” Dat zei hij drie keer. Hij wilde er zeker van zijn dat iedereen begreep wat hij zei.
Hij wist niet wat er zou gebeuren en of er iemand zou opstaan. Maar hij wist dat de Heilige Geest daar was. Verschillende vaders achterin telden: 686 kinderen en ouders staken hun handen op, stonden op, baden het zondaarsgebed en gaven hun levens aan Christus! Ze hebben niet alleen het Paasverhaal gehoord. Ze zijn van dood levend geworden!
Han begon vervolgens rond te lopen in de menigte, legde zijn handen op mensen, bad voor hen en leidde hen in gebed. Moeders knielden neer en huilden. Ze wisten niet precies wat er gebeurde, maar ze wisten wat ze zojuist hadden gezien. Ze zagen de kracht van God die zojuist voor hun ogen was gedemonstreerd.
IDF-soldaat
Het duurde bijna 45 minuten voordat Han kon stoppen. Hij sprak opnieuw met die dankbare moeder, bad voor het jongetje dat zojuist uit de dood was opgestaan en zorgde ervoor dat ze extra eten en water kregen. Toen de menigte begon te vertrekken, kwam een van de IDF-soldaten die de zondagsschool bewaakte naar Han toe en zei: “Dank je wel!” Hij zei: “Ik weet dat je van je volk houdt en ik hou ook van mijn volk. Vandaag was echt een bijzondere dag. Toen je mensen vroeg om te gaan staan en te bidden, zag je mij misschien niet, maar ik stond ook op. Ik hief mijn hand naar de hemel en vroeg Jezus in mijn hart te komen.”
Op dat moment pakte de soldaat zijn ketting van om zijn nek. Het was de aluminium ketting die bijna alle IDF-soldaten dragen na de aanval van 7 oktober. (Ik wist wat het was toen Han het me uitlegde, omdat een van de IDF-soldaten me er eerder al een gaf. Ik draag het nog steeds tot op de dag van vandaag.) Die soldaat nam zijn ketting en deed hem om Han’s nek. Op de ketting stond in het Hebreeuws: “Breng de gijzelaars nu terug.” De soldaat zei: “Jij hebt geloof in Jezus en ik nu ook. Samen zullen we onze mensen terugbrengen.” En Han zei: “Ja, dat zullen we doen, in Jezus’ Naam.” Han draagt die ketting nu als symbool van twee mannen die in het midden van een oorlog een band hadden opgebouwd door een wonder. En toch, met al hun verschillen, stonden ze even stil en voelden ze de aanwezigheid van God.
De soldaat voegde zich weer bij zijn patrouille. Han pakte wat overgebleven eten en water en bracht het kruis terug naar het graf van de vrijwilligster. En ik, ik zat nog steeds in die huurauto mijn cheeseburger te eten… Ik denk dat het echt een ongewone Paaszondag was… Ja, dat was het! 686 mensen zijn opnieuw geboren, omdat mensen uitstapten om in de moeilijkste situaties het Evangelie te delen. Ik hoop dat jullie dat ook blijven doen.
Psalm 77:15 U bent de God Die wonderen doet, U hebt Uw macht bekendgemaakt onder de volken.
Zuiver Zilver 